ΕΦΤΑ ΠΑΤΩΜΑΤΑ..

Το πνεύμα της μέρας δολωμένο αγκίστρι της αισιοδοξίας
κι ένας πόθος σπαρταράει σαν ψάρι ριπίζοντας
ο άνεμος τα μαλλιά μου,
στο ακρογιάλι..

Φανέρωση του ουρανού σ’ εφτά πατώματα.
Κατοικίες των ψυχών τετράραχες
με παραθύρια διακοσμημένα στο περβάζι με χρωματιστά γλαστράκια..
Γενάρης στο νησί..

Ο Μόλυβος που λάμπει με το καστρινό του όνειρο
φωταγωγημένος το βράδυ!

Αναγκεύομαι μοναξιά να σωθώ..

Σπρώχνει τις βάρκες ο γλυκερός πουνέντες
το άλλο πρωί…
Ξυπνάει ο κάβουρας με δύο αινιγματικές δαγκάνες.

Είμαι εγώ και ο πατέρας μου λίγο πριν φύγει για την πλάνη του.
Τσακωνόμαστε σχετικά με το ποιος βοηθάει το Kακό να επιβιώσει..
Τόσους αιώνες…

19.1 1983 Αυλίδα