12 Ιουλίου 2010

ΑΙΣΘΗΣΗ..

Πως εδώ ξημερώθηκα
ανάμεσα στον λιωμένο άνεμο
και τα θηρία της νύχτας

και βρήκα αυτό που μου απόμεινε
από μια παράλογη άθροιση
ημερών που ο πόνος περισσεύει
και λιγοστεύει ο ευτυχισμένος καιρός..

Ακούγονται οι πολιτείες σαν να αποδεκατίζουν ανθρώπους,
επεκτατικές και ολέθριες,
γυρίζουν μες το μάτι νυχτωμένου ουρανού..

Που το πίστεψες να κι όμως έτσι δεν είναι:
πάντα να ιππεύεις που καλπάζει
λέξη ή όνειρο·

πρέπει να φας πραγματικότητας κουκούτσι
για να νιώσεις το γινάτι των καιρών..

Ολοένα πιο γρήγορα τρέχουν,
σα να έγινε φρενίτιδα η κάθε εποχή·
τοξίνες κάνει μέσα στα ευαίσθητα σαρκία..

Και το σώμα αυτό που φθείρεται από το μέρος του έρωτα
πρώτα
άχνα βγάζει από θέρμη που το κάνει
να προδίνεται η ψυχή
και να φεύγει προς απόμακρες νύχτες..

5.2.2008

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου