Πως εδώ ξημερώθηκα
ανάμεσα στον λιωμένο άνεμο
και τα θηρία της νύχτας
και βρήκα αυτό που μου απόμεινε
από μια παράλογη άθροιση
ημερών που ο πόνος περισσεύει
και λιγοστεύει ο ευτυχισμένος καιρός..
Ακούγονται οι πολιτείες σαν να αποδεκατίζουν ανθρώπους,
επεκτατικές και ολέθριες,
γυρίζουν μες το μάτι νυχτωμένου ουρανού..
Που το πίστεψες να κι όμως έτσι δεν είναι:
πάντα να ιππεύεις που καλπάζει
λέξη ή όνειρο·
πρέπει να φας πραγματικότητας κουκούτσι
για να νιώσεις το γινάτι των καιρών..
Ολοένα πιο γρήγορα τρέχουν,
σα να έγινε φρενίτιδα η κάθε εποχή·
τοξίνες κάνει μέσα στα ευαίσθητα σαρκία..
Και το σώμα αυτό που φθείρεται από το μέρος του έρωτα
πρώτα
άχνα βγάζει από θέρμη που το κάνει
να προδίνεται η ψυχή
και να φεύγει προς απόμακρες νύχτες..
5.2.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου