Κάτι φορές που τα άστρα συσκέπτονται με τον σκοτεινό ουρανό
η θέληση των λουλουδιών να νικάνε μειώνεται και βαραίνει απρόσμενα η νύχτα-
γίνεται ένα καράβι πικραμένο
που πλέει μέσα σε μια απέραντη θάλασσα..
Εσύ είσαι η μακρινή προσευχή των λιγόλογων που μπορούνε μ’ ένα ‘’αχ’’ να κερδίσουν
αθανασία..
Είσαι η μελωδία των χειλιών που κοκκινίζουν από έξαψη και πόθου στερέωμα..
Σε μαθαίνω σιγά
σιγά όπως οι ώρες είναι στην καρδιά μου
βέλη που με πονάνε..
Κι η σιωπή η γύρω μου αγγίζει
τον κοραλλένιο ορίζοντα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου