ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ.

Ιούλιος κι η μέρα ανοιχτή
Μπροστά μου-
Σαν μια άπλα κήπου.

Το μάτι αγκυλώνεται πάνω στις τριανταφυλλιές·
Γράφονται οι λέξεις όπως σε ηδονικό αεράκι.

Κρέμονται κελαηδίσματα όσων πουλιών
Άφησε για κληρονομιά η άνοιξη στο καλοκαίρι.

Κι εκείνες οι κυρούλες που ‘φεραν τα κόλλυβα
Και μ’ ένα βλέμμα ικέτεψαν για μια συγχώρεση
Πιο ακριβή κι από χρυσάφι.

Των ψυχών Σαββάτο·

Ή του ωραίου δειλινού!

Φιλοσοφεί καλύτερα ο αέρας.

Σκουντά τα όμορφα γαρίφαλα μέσα στις γλάστρες!

Το δειλινό εξάπτεται και με τοπίο παραδείσου μοιάζει!

Ο άγγελος φυσάει απλά έναν σκοπό στην φυσαρμόνικα.

(Λέσβου μεριά!)

2.7.2008