Γίνονται κάποτε, αν θες να ξέρεις, τιποτένιες
Και μηδενικού βάρους πια οι κοσμοθεωρίες μας
Ζούμε σε μια φθαρμένη εποχή
Με ψυχή τέτοια πού πας
Το σύμπαν που ονειρεύεσαι να κατοικήσεις
Αγριεύουν, είναι λέοντες οι δαιμόνοι σου
Κατασπαράσσουν το Αθώο σου μέρος
Ο αμνός συρρικνώνεται, η μοναξιά σου βελάζει
Όπως με λέξεις είσαι μέσα στην αγέλη τούτη γύρω σου
διαφορετικός
Των ανεκπλήρωτων ονείρων πρίγκιπας..
2.6.2010
polu dikio :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πρίγκιπες λιγοστοί έως εξαίρεση ,σε τούτη τη φθαρμένη εποχή που αγριεύουν όλα ....(!!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήίσως όμως ,ίσως πολύ βαθιά μέσα μας κρυμμένη σε μια γωνιά ,το αθώο εκείνο μέρος, ανθίσταται ακόμα σθεναρά...
Καλή Κυριακή ποιητή !!!
Να μου γράφεις ελληνικά γιατί θυμώνω (όσο μπορώ με σένα..) όμορφη μου Θεοδώρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς πήγε το σχολείο; όλα καλά;
Ελπίζω ότι δεν μας πήρε ο έρωτας τον νου..
Και τα πήγαμε καλά..
Να ξαναζωντανέψεις το σπιτικό σου να μπαίνω να διαβάζω!
Να είσαι καλά!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήγια κείνο το Αθώο πασχίζουμε..
για να υπάρχει μέσα μας όταν το μέσα μας καθορίζει το έξω μας..
για να έχει νόημα ο λόγος που αρθρώνουμε..
Καλό απόγεμα..
με τέτοια ζέστα δηλαδή...καλό κουράγιο..
Στρατή, δε μπορεί αυτή η φθαρμένη εποχή να λυγίσει την ψυχή που έχει συνηθίσει να πετάει ψηλά, να συγχωρεί ότι αγαπά, να φροντίζει ότι τη βοήθειά της ζητά, να βλέπει αυτό που η καρδιά μετρά! Καλό βράδυ
ΑπάντησηΔιαγραφή