Όσο περνούνε τα χρόνια
το στόμα μου λέει λέξεις που τ' αυτιά δεν πιστεύουνε-
κι εγώ
το ξέρω:
τα λόγια μου αδικούν τις αισθήσεις.
Εκείνες είναι τίγρεις που για να επιτεθούνε επιφυλάσσονται
μόνο κοιτούν που ο ήλιος πια δύει
και ήταν ωραίο σαν αιωνιότητα το μεσημέρι τους.
Με τόσο ένστιχτο μέσα μου ατιθάσευτο
μόνο να νοσταλγήσω την δύναμη ενός θαυμαστικού θα μπορέσω…
27.3.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου