Τα χρώματα παίζουν με τις αισθήσεις μου
κι οι αισθήσεις μου παίζουν με τα χρώματα-
αποταμιεύω αγνότητες των πάντων-
μέσα μου στενογραφημένες όλες οι διδασκαλίες των πουλιών
και της θαλάσσης τα άρρητα ρήματα-
Κατέχω ένα ελληνικό μελτέμι-
Α! φως του μυστηρίου,
αόρατο διάφανο ευαγγέλιο
που ευανάγνωστα κάνει τα πάντα-
φορτίζομαι από μια σκέψη που μ' έναν έρωτα επί των πραγμάτων θέλει κι αφοσιώνεται-
ερωμένο φως που κάνει πιο την διάρκεια διάρκεια-
νευρικά ο άνεμος πλένει τα δέντρα με το οξυγονούχο του διάλυμα, τα μετασχηματίζει-
ο παράδεισος γίνεται παράδεισος με τα σπουδαία πουλιά του-
απλόχερα μοιράζει ο θεός πολλές καλές συγνώμες-
τα χόρτα σκύβουν επάνω από το σώμα της ευλογημένης γης..
είμαι βέβαιη ότι αποταμιεύεις αγνότητα
ΑπάντησηΔιαγραφήγια το θεό αμφιβάλλω
εδώ και αιώνες...:))
γράφεις πολύ όμορφα Στρατή!
σε φιλώ
Η παρουσία σου στην σελίδα μου με τιμά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ τον ποιητικό σου λόγο ξεχωριστό!
Πολλά φιλιά Φαίδρα!