30.
Κατάγομαι από ‘ναν κόσμο μικρών γεγονότων και μεγάλων εκπλήξεων-
καμιά φορά,
νομίζω είναι όλα σκηνοθετημένα-
τόσο που παίρνουν την θέση τους μες το μυαλό αφήνοντας να αυτοσχεδιάζει η φαντασία..
Οι μέρες που περνούν, οι αδιάφορες μέρες
αφήνονται απλά να τις κατασπαράζει ο χρόνος:
είναι μια θλιβερή σειρά από το προηγούμενο που εξουδετερώνει το επόμενο-
όπως μοιράζει φύλλα πάντα
η βιαστική ζωή..
Και μεις
ζητάμε ελεημοσύνη ευτυχίας-
κουράζοντας κορμί, κουράζοντας
σκέψη που καταλήγει σ’ αδιέξοδο, γιατί
μαύρα μαλώνουν μέσα μας οι αισιοδοξίες.
Τόσο προσπάθησα να μάθω να γελώ- ο κόσμος μέσα μου δεν θέλει:
σπασμένα κομμάτια ανασυνθέτω τα τοπία μου σ’ ένα παράξενο και που γκρεμίζεται από το μέλλον πάζλ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου