Σε μια Μεγάλη αιώνια Παρασκευή..

Ώρα της αλήθειας
ανατέλλουσα πάνω από το χαμηλό βουνό
που σπίθες βγάζει.

Ο χρόνος πολεμά την ημέρα κι εκείνη
με την σειρά της απλώνει
άσπρα επιχειρήματα
πουλιά
όπως ασπρόρουχα που ανεμίζουνε φρεσκοπλυμένα
μες τον αέρα του γαλάζιου πρωινού.

Αήθης δήμιος η αιωνιότητα..

Οι μαργαρίτες άνθισαν και λένε κάτι για τον έρωτα-
φυλλομαδώντας.

Καρφώνεται επάνω στην σελίδα μου το μεσημέρι.

Ένας έφηβος τρέχει για να φανούνε τα ολοδύναμα μούσκλια του
που στέργουν την χάρη.

Ανοίγουνε τα σπίτια τα παράθυρά τους.

Ο κόσμος κάνει φασαρία, θέλει την έκπληξη..

Σε μια Μεγάλη αιώνια Παρασκευή..

2.4.2010