Ένας στίχος βαραίνει όσο κι ένα πουλί που υπερίπταται μέσα σ' αυτό το όργιο της άνοιξης- Θεέ μου ανάλαφρος!
Η ποίηση ανακοινώνει την τελεσίδικη απόφασή της να υπάρξει.
Νομίσαμε πως θα εκλείψει αλλά άλλες είναι οι βουλές της τελικά.
Το σώμα της δεν είναι θνητό, είναι μία αντίρρηση στο εφήμερο-
είναι αμόλυντη και άσπιλη, είναι γενναία
όσο στις μέρες του Ομήρου, όσο που την είπε ο πρώτος τραγωδός
κι αφήνει υπονοούμενα ότι πολλά θα ειπωθούν ακόμα
γιατί η ανθρώπινη ψυχή αθώα πάντοτε αινίγματα θα βάζει..
7.4.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου