Μια στιγμούλα τόσο γαλάζια μια στιγμούλα πολύτιμη
όπως κομμένη απ’ το νομισματοκοπείο
το αρχαίο της θάλασσας-
μια στιγμούλα νεράιδας
μες απ’ τον τιναχτό αφρό του κύματος που ξαφνικά
έφτασε να την πάρει ανάμεσα στα πόδια της η αμμουδιά
που μες τον ήλιο ντάλα καλοκαίρι έβραζε-
μια στιγμούλα γαλάζια.
Δυο αρμυρίκια είπανε αθάνατο τον ήλιο.
Μια αλκυόνα χαμηλά ήρθε και πέταξε.
Και το απομεσήμερο
φύσηξε μες την σάλπιγγα της έμπνευσης
μια νότα ήλιο.
Μπορώ να φανταστώ μια σκηνή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύο αρμυρίκια εκεί στην αμμουδιά στον αφρό του κύματος με κλαδιά παραμορφωμένα και μαδημένα από τους αέρηδες, με κορμούς γεμάτους χοντρούς σκασμένους κόμπους, να σηκώνουν με κόπο, τα σαν γερόντων χέρια, κλαδιά τους, προς τον ουρανό και να αναφωνούν εν χορώ με βραχνή φωνή:
"Ηλιε Αθάνατε θεέ μας"
Συγνώμη για την αυθαιρεσία Στρατή αλλά μου γεννιόνται εικόνες. Δεν φταίω εγώ. Εσύ φταις!!
Κοιτα πώς συνεπεσε η συγκυρία!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι η Δεσποινα ερωτευτηκε μία μονο στιγμούλα....
το ίδιο κι εσυ....
Μία στιγμή... μία Μούσα... ένας ειρμός... και τοσο μαγευτικά αυτόνομες προσεγγίσεις που κανουν τον αναγνωστη να υποκλινεται....
Θα πάρω της ευθύνη πάνω μου ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ για να μην κατηγορηθείς για τίποτα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα το ήθελα κιόλας!
Κοίτα που θα ιδρυθεί μια νέα θρησκεία Ηλιου!
Όλα μια στιγμή είναι ΚΑΚΙΑ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ο έρωτας και η χαρά και η ευτυχία..
Μια καλή στιγμή της αιωνιότητας..