Έχω ένα φεγγάρι που απ’ όπου και να το κοιτάς
είναι ένα κομμάτι αυθεντικό ασήμι.
Κελαρύζει το φως του την νύχτα
και ο αέρας που το κρατά
όπως τραγούδι μες την ανοιχτή του παλάμη
κάνει πιο δύσκολο το αίνιγμα:
είναι θεά η νύχτα;
Τόσο αναρωτήθηκα που ξέρω ότι με τα τόσα άστρα του αυτός ο ουρανός
από τύψη δεν ξέρει-
αλλά
κάποτε
γίνεται
σαν δεκαπεντασύλλαβος
που σφύζει
από έρωτα και αγάπης θεό!
24.1.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου