36.
Αυτή είναι μια γλώσσα νοηματική που έχω εφεύρει
να λέω ‘’σ’ αγαπώ’’ κι αυτά είναι
τα ελληνικά του έρωτά μου.
Πού σε έχω αν δεν σε έχω ξέρει μόνο ο άνεμος
που σκουντά την ανθισμένη έξω από το σπίτι μου
νεραντζιά
κι όλα τα σύμπαντα μοσχοβολάνε.
Φτάνει ως εσένα η ευωδιά;
Ας μ’ ακούσει ένας θεός!
Της νύχτας έστω..
Που μέσα στο μυαλό μου έχει καρφωθεί
ένα τραγούδι που με έκανε απρόσμενα να κλαίω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου