...αποχρώντος λόγου...
Δεν είναι ποίηση αυτό, είναι ο καημός μου…
10 Απριλίου 2010
Δώδεκα κι είκοσι πέντε- παίζει σίριαλ η Τ.V.
Δώδεκα κι είκοσι πέντε- παίζει σίριαλ η Τ.V.
Εγώ σκαλίζω χώματα μιας χίμαιρας.
Έχω πιστέψει στο Ωραίο.
Γυμνός -δεν θέλω ρούχα- περπατώ
μέσα στο πουθενά μου.
Και μια άξεστη νύχτα βάζει
τρικλοποδιές να πέσουνε κάτι καημένα ήσυχα άστρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου