Λοιπόν αρχίζω με μια λέξη με φορτισμένο παρελθόν
που την θέλει γονιμοποιημένη το μέλλον.
Οι λογοτεχνίες αξίζουν όταν, που τις διαβάζεις, σε κόβουν.
Μην φοβηθείς το αίμα!
Αρέσκεσαι στην μοναξιά αλλά θέλει
θάρρος πεταλούδας να ξεφορτωθείς ό,τι σε κάνει βαρύτερο..
Και πρέπει, πρέπει να πετάξεις!
Τινάζουμε τα φτερά μας κάθε φορά που περνάμε το κατώφλι σου, Στρατη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤινάζουμε από πανω μας τη σκόνη, για να φορτωθούμε χρυσόσκονη μεταμορφωσης... που κανει την καμπια πεταλούδα...
Δωσε μας χρονο..
είμαστε απαίδευτοι ακομη..
αλλα θα βγαλουν τα ποδια μας φτερα και θα σε ακολουθήσουμε...πού θα παει?...
Την καλημερα μου...
Ω πόσο ενθαρυντικά σχόλια για να συνεχίσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Κάκια!