Χασμουριόνται οι ένοικοι των ονείρων.

Τακούνια ακούγονται στην σάλα. Το δωμάτιο
είναι κρύο και άδειο. Η οροφή
οριοθέτησε τα σύνορα της και δεν δέχεται
από τον ουρανό καμιά βοήθεια.

Είναι που ο θεός χωρίς θυσία δεν χαρίζει.
Μια απόσταση μέσα στην νύχτα που συνδύασε τ' αστέρια με την μοναξιά
κι όλες τις λέξεις μ' ένα ποίημα.

Χασμουριόνται οι ένοικοι των ονείρων. Χαμογελούν.
Όλες οι στιγμές που μεταφράζονται μετά σε ησυχία,
τώρα είναι γαλήνη του βραδιού.

Τόση αναπόληση που λιγώνεται η των θνητών ειμαρμένη: αλλάζει
Προς το μειλίχιο.

Η νύχτα έρχεται σιγά σιγά κι είναι κλεπταποδόχος των ελπίδων μας..