Ένα κοχύλι που φέρνει ανάμνηση θάλασσα

Ένα κοχύλι που φέρνει ανάμνηση θάλασσα- κι εσύ
που είσαι απόψε λυπημένη σαν μια χειμωνιάτικη νύχτα
που δεν σε βρήκα γιατί κρύφτηκες στις κρυψώνες των λόγων.

Τα χείλια σου τρέμουν- τρέμω κι εγώ
που με ξαναδέχθηκες σαν έναν μετανιωμένο
που τον κατάφαγε του έρωτα η φωτιά.
Σ' αγγίζω

και τα χέρια μου εξαϋλώνονται- γίνονται
ένα άστρο που έπεσε χωρίς ευχή στην πιο βαθιά του κόσμου θάλασσα.
Αν δεις

ακόμη καίνε στα βαθιά μου τα φωνήεντα του-
όπως που θρυμματίστηκε άτυχο να το ξαναερωτευτεί ο ουρανός!