...πολλαπλασιάζει επί το απίθανο το γινόμενό του το παρόν.

Από ημέρα σε ημέρα
πολλαπλασιάζει επί το απίθανο το γινόμενό του το παρόν.
Αυτή η πίστη που έχουμε και οδηγεί τα πράγματα προς την ασφάλεια
του σωστού χρησμού τώρα είναι
ένας άκαιρος ρυθμός μιας μουσικής που υπαγορεύει
πιο θλιμμένος ο βίος.
Πάω- πού πάω; Έρχομαι-
από πουθενά δεν έρχομαι ούτε αλήθεια πάω..
Όλα είναι πικρά γύρω μου και μυρίζουν ωραίο φεγγάρι!