Πέφτει το βράδυ

Πέφτει το βράδυ κι οι προορισμοί της μέρας γίνονται
δίχως νόημα εμπιστοσύνης κάστρα.
Ξαφνικά οι σκιές είναι του ουρανού το απόσπασμα
Που φέρει μία αίγλη πάνω σε αυτήν την σκοτεινή
των αστερισμών γεωμετρική ζωοφόρο.
Όλα εκβράζουν σιωπή.
Εγώ ο ίδιος νοσταλγώ να ανασυνταχτούν
Οι λέξεις μου και να νικήσουν.
Η μοναχική μου κάμαρα είναι ισορροπία
Ανάμεσα στον χειμώνα και την επιθυμία.
Νομίζω ζω σύμφωνα με τις κραυγές που έχω εντός μου.
Νομίζω έχω πάντα κατά νου να γυρεύω μια νέα σοδειά..

25.02.2010