Κατεβαίνει ένα ποτάμι με το σταχτί φευγαλέο νερό του

Κατεβαίνει ένα ποτάμι με το σταχτί φευγαλέο νερό του
σαν να κατεβάζει μυστικά που δεν, στον ήλιο, θα βγούνε-
κυλά όπως μια μνήμη κυλάει που στις χαρωπές
αναμνήσεις κουμπώνεται-
το φως αρχίζει να λιώνει,
πασπαλίζει τα πράγματα με την ιερότητα που έχει
κάνοντάς τα μυθικά
και απίστευτα
τώρα
που οι μουσικές του πρωινού κλονίζουν
κάθε ανθρωπινή διάρκεια..