Απέραντο άδειο είναι σήμερα το σπίτι-
σαν να πρόκειται μέσα μου να συντελεστεί ο φόνος,
να γραφεί εκείνο το ωραίο μυθιστόρημα των φαντασμάτων.
Φοβισμένοι αγγίζουμε τα πράγματα επάνω στο γραφείο-
τα μολύβια γράφουν αλλά δεν είναι ορατά από τους άλλους
τα γραφόμενα-
μόνο εγώ τα βλέπω
όπως κοινωνώ μιας θλίψης που σηκώνεται στα πισινά της πόδια
σαν αρκούδα και μου δείχνει πόσο εύκολα αν θέλει γίνεται να με κατασπαράξει….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου