Ξυπνάω ένα πρωινό χωρίς ιδέες..
μονάχα ένα χιόνι με το μπαστουνάκι μου σκαλίζω-
ένα καθαρό χιόνι απ' αυτά που δεν έχει κάθε τόσο να χαρεί η πρωτεύουσα..
Στα τετράδια μου είναι το μελάνι περισσευούμενο,
παίζει με σχήματα η φαντασία, μεγαλύτερη γίνεται
καθώς να αποφύγει κάποιος δεν μπορεί
ούτε αυτήν την θλίψη που να οξειδώνεται τον κάνει..
Κι ενώ δεν είναι πάντα ίδιος ο θεός
για όλους, ενώ σπανίζουν οι ανθισμένες
καρδιές- ένα πέτρωμα γίνομαι
από τα ορυχεία τα μαύρα της ψυχικής ανεξιχνίαστης νύχτας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου