Καταθέτω την καρδιά μου στο κοιμητήριο αυτό που αποταμίευσε τόσες ωραίες μαργαρίτες
μιαν άνοιξη που κι εγώ κάποτε ήμουν άλλος,
πιο χαρούμενος, πιο ερωτευμένος και δεν είχαν τα λόγια μου
νιώσει μια στάλα την πίκρα.
Καταθέτω την καρδιά μου και θα είμαι εδώ
από τούδε και πέρα, να βυζαίνω το γάλα της χλόης
απ' τον κάτω μαστό
που μου έδωσε η μάνα τροφός, η απέθαντη γη……
29.11.2009
μιαν άνοιξη που κι εγώ κάποτε ήμουν άλλος,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταθέτω την καρδιά μου και θα είμαι εδώ
Περνάει ο χρόνος και κοιτώντας πίσω πάντα αναρωτιόμαστε τι πήραμε τι αφήσαμε ..τούτη η αναδρομή ίσως μας κάνει φορές πιο σοφούς...
όμως ...θα είσαι εδώ κι αυτό μετράει
καλή μέρα Στρατή !!
και δεν είχαν τα λόγια μου
ΑπάντησηΔιαγραφήνιώσει μια στάλα την πίκρα.
Είναι όμορφο να κρατάμε καταστάσης χωρίς να φτάνουμε στο σημείο της πίκρας..και αυτό είναι το δύσκολο :)
ευχαριστω κ.Στρατή!!
Καλησπέρα Δέσποινα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθεστήρια μυρίζει η φύση, όλα ντύνονται στα γιορτινά τους..
Βλέπω την Περσεφόνη που χαμογελά!
Γεια σου θεοδώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω τα γραμμένα σου και μ' αρέσουν!
Την ανηφόρα αυτή συνέχισε…
Κάπου ωραία θα σε βγάλει..