Το πρωί ξιπάζεται ότι όλα τα ξέρει..
μέσα στην κρυψίνοια των σύννεφων διαγνώθεις
προθέσεις κακές ενός ανήλεου θεού.
Και μετά μια ψιλή βροχή
που κρεμά αυτές τις λιγνές νερένιες της υποσχέσεις
ώσπου ν' αγγίξουν το χώμα
σιγά σιγά
και να γίνουν στο τέλος
ένα απαλό σπάσιμο νεροσταγόνας
πάνω στην αιώνια γη.
Βάλε τώρα να φάμε-
ή να πιούμε καφέ
κοιτάζοντας πίσω απ' το τζάμι
εκεί που η ρομαντική ψυχή σου ενώνει
μέσα της
όλες τις εποχές
και ζωγραφίζει αυτά τα όστρακα που μάζεψα μιαν άλλη μέρα
εκεί στην παραλία
για να νιώσεις την έκπληξη
και να δεις πόσο απλά θέλω να βλέπω την ζωή…
1.12.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου