Είναι ωραία τα παραμύθια των άστρων κι εσύ

Είναι ωραία τα παραμύθια των άστρων κι εσύ
που ήσουν κοντά μου τόσον καιρό σαν μια αφιερωμένη
ολοδική μου θάλασσα.

Σε είχα δική μου μην ξέροντας την πραγματική σου αξία.
Σε είχα μην ξέροντας πολύτιμη που είναι για μένα η φωτιά,
πως μ' αρρωσταίνει
το ψύχος της μοναξιάς μου, πως με διαπερνά κι οξειδώνομαι
ως τα πιο πολύτιμα μέταλλα αισθήματα.

Και τώρα πασχίζω μέσα στις τόσες εμφύλιες λέξεις
να σου ανάψω ένα τριαντάφυλλο, ξανά ερωτικό
και πολυσύλλαβο,
πορφυρό –
μήπως και νιώσεις να γυρίσεις…