Ανακατεύονται μες στο μυαλό μου τόσα σχήματα σε μια μέρα,
που τελικά μπερδεύομαι να ξέρω ότι όλων απλούστερη είναι μια ευθεία σκέψη
που χαδεύει τα μαλλιά μιας ωραίας γυναίκας που μένει
ασάλευτη
μέσα στην φαντασία μου, εκεί…
Και γίνεται μια ζωγραφιά που οι φωτοσκιάσεις
από ιδέες που έγιναν λουλούδια και μετά
ένας κήπος που πολύ και για όλα αξίζει..
Ω δαίμονα μέσα μου… δεν σου ξεφεύγω…
Κουράστηκα να συμπαθώ μονάχα τους αντιφρονούντες
σε ένα σκηνικό όπου η εξουσία παίζει
κακόβουλο σκάκι πάνω στην ματωμένη καρδιά μου.
Και η Ελλάδα γίνεται μια πληγωμένη αντωνυμία:
"εγώ" …που έχει
μέσα της αρχαίους νεκρούς και σύγχρονους
φιλοσοφικά πεθαμένους…
Έφτιαξα ένα προστατευτικό κουκούλι από λόγια μειλίχια για να μπορέσω
κάποτε να καταφύγω
σε μία δικής μου επινόησης βαριά φυλακή…
25.11.2009
Καβάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου