Μια γυναίκα βαθιά σαν φρούτο, μια γυναίκα γεμάτη άγουρη άνοιξη
Ανεβαίνει όλη την ανηφόρα του έρωτα κι απ' τα μαλλιά της
Ο άνεμος φτιάχνει χορδές για την αόρατη λύρα του..
Την κοιτώ που πιο ωραία κι από αρχαία θεότητα μοιάζει
Την ζωγραφίζω με λέξεις που για να την πούνε έτσι διψάνε
Και γίνονται γιγάντιες
Σαν επικός ψαλμός
Που κάνει τον θεό να μας μιλάει φεγγαρένια!
7.02.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου