Όταν κλείνεις την πόρτα το βράδυ

Κλείνεις την πόρτα το βράδυ
Και τα σεντόνια που κοιμάσαι γράφουν ξανά την ιστορία σου
Με των ερώτων που έζησες το πάθος..

Όταν που δεν το ξέρεις κι όμως ονειρεύεσαι

Γαλάζια, λευκά
Κίτρινα, κόκκινα, πιο μαγεμένα
Όπως οι νύχτες καρφώνουν τα εύστοχα βέλη τους
πάνω στο ξύλινο ανθισμένο αεράκι
Που θα το κάνει το φεγγάρι σου απόψε υποτακτικό του..

Όταν ευθύνεσαι για την που γύρω σου συμβαίνει αθανασία..

Είσαι μια ψυχή φάρος που το φως σου μοιάζει το μόνο σωτήριο
Σινιάλο για τους παραπλανημένους..

Και σε υπερασπίζομαι γιατί πολύ πολύ πολύ μου μοιάζεις..

15.02.2010