ΟΥ ΤΙΣ..
Ξύπνησα μέσα σ' ένα άσπρο σύννεφο·
τα παντελόνια μου είναι μουσκεμένα λαχτάρα·
είμαι παντού γιατί δεν είμαι αλήθεια πουθενά·
ποτέ δεν θα γίνω ο κανένας που ήθελα.
Και ζω σ' έναν κόσμο που ολοένα πικρίζει·
κλείνομαι στον εαυτό μου κλείνομαι- γίνομαι
καπνός που να επικοινωνήσει θέλει
με τον απέραντο συμβολικό ουρανό.
Τα μάτια μου
είναι πια σαν ένας αόρατος υφασμένα καλά ιστός που συλλαμβάνει
ίδια την μεταφυσική των πραγμάτων
και το δηλωτικό άοκνο φως!
3.11.2009
.... τα παντελόνια μου μουσκεμένα λαχτάρα ... ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΞΕΡΑΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ... θα συμπλήρωνα εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμιά φορά όπως και στο ποίημα σου Στρατή η αγωνία είναι υπέροχη. Καλημέρα
Καλημέρα! Από την ηλιόλουστη Θεσσαλονίκη;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ζω σ' έναν κόσμο που ολοένα πικρίζει·
κλείνομαι στον εαυτό μου κλείνομαι- γίνομαι
καπνός που να επικοινωνήσει θέλει
με τον απέραντο συμβολικό ουρανό.
:)
ΑπάντησηΔιαγραφή