...αποχρώντος λόγου...
Δεν είναι ποίηση αυτό, είναι ο καημός μου…
17 Φεβρουαρίου 2010
Το φως σχίζει σαν ένα μαχαίρι τον άκαρπο άνεμο.
Το φως σχίζει σαν ένα μαχαίρι τον άκαρπο άνεμο.
Πασχίζουν όλα να είναι υπαρκτά. Και οι ιδέες μου
τρίζουν
όπως που ωριμάζουνε καρπούζια
μέσα στην νύχτα
γίνονται
βρώσιμες
τον Ιούλιο
τον Αύγουστο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου