ΦΤΙΑΧΝΩ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ..
Ανάλαφρα κατρακυλάνε τα βουνά- το ένα πλάι στο άλλο.
Ένα σούρουπο τα μάχεται και σίγουρα
τα σκοτεινιάζει:
επάνω τους για να κουρνιάσει ο ημερινός θεός.
Εγώ κατηφορίζω πάντα προς το μέρος της ψυχής μου- σαν να ξέρω
ότι θ αφαιρεθεί από μέσα μου κάποτε όλη η αμαρτία
και θα προσανατολίσω την πορεία μου προς το ανατέλλον φως.
Οι φίλοι λίγοι μου έναν ρυθμό
μοναχικού ανθρώπου γύρω μου απλώνουν- πάνε
αγνότεροι μες το παρόν.
Και με παμπάλαια όστρακα ερημικής παραλίας
φτιάχνω ένα τραγούδι θλιβερό
που έρχεται από Ασία και σε άλλον κόσμο πάει..
15.3.2009 Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου