ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ
Αυτή η μέρα που φοράει ήλιο μου παινεύει τα πουλιά.
Στην αραιή σιωπή που καμώνεται
Την αδιάφορη. Σαν μαντήλι υπόλευκο
Του πρωινού. Με μυτερή ψυχή.
Σιδερένιες αχτίνες και άνεμος
Λίγος απ’ τον βοριά.
Ελαφρά λόγια βαρύτερα αισθήματα.
Ένας μίσχος λουλουδιού που λυγίζει
Στο βάρος μιας πνοής.
Δέντρα γίγαντες πλάτανοι
Που διακλαδίζονται στο ουράνιο γαλάζιο…
6.8.2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου