ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΠΡΩΙΝΟ.

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΠΡΩΙΝΟ.

Τώρα είμαι ασώματος, φανταστικός
Τρέχοντας μες τις πεδιάδες
της Αυλίδας
Με την όραση.

Η γνώση μου
Ενός αγγέλου γνώση.
Αιρετικός του εαυτού μου,
Η αρχή της εξαίρεσης.

Είναι τα αρώματα, οι ευγένειες των λουλουδιών,
Οι καλοσύνες των χρωμάτων,
Χορεύοντα μες τον αγέρα:
Χάδια της ανάσας
Πέμπτη πρωί.

Στον ουρανό ένα σπιθάτο της φαιδρότητας,
Γαλάζιο.
Ένας γλάρος αργοπλέυστης μελετώντας το.
Ο λεβάντες βοστρυχεί τα λευκωπά μαλλιά των σύννεφων και
Είναι ένας λόφος
Σπαρμένος με θυμάρι και αγριολούλουδα
Καψαλισμένα από το τσακμάκι του ήλιου.
Δοκησίσοφα.

Κι όμως η μοναξιά μου υπάρχει
Θεσπίζοντας συνέχεια νόμους που δεν είναι να τους υπακούσω.
Κιόλας τους έχω παραβεί
Με ποιήματα.
Αρχίζω τον καημό
Και τον τελειώνω-
Εκεί που λέγεται το δειλινό
Γραμμένο όλες τις χάριτες!

29.4.1982