Λοιπόν το προσωπάκι σου με μαγεύει

Λοιπόν το προσωπάκι σου με μαγεύει
Του λόγου μου είμαι στου έρωτα το βάθος
Πάνω μου παίζουν χίλιες παραμυθίες
Της νύχτας των αστεριών.

Το σύμπαντο φλέγεται από καημό
Θέλω να σ’ αγκαλιάσω και στα ζεστά σου στήθια
Να γείρω ανέμελος και θορυβώδης..

Όμως ο ουρανός αντιστέκεται
Ο ρημάδης αυτός αντιστέκεται
Σταματάει συνέχεια τα λόγια μου
Ποτέ δεν σου ‘μολογώ της αγάπης το μέτρο.

Εξάλλου εσύ είσαι πάντα μακριά..
Ετοιμάζεις την φυγή σου
Μέσα σε οργανωμένη μοναξιά.

Και ακούω τις μέρες που σ’ αγαπώ να ουρλιάζουν
Ζητώντας να φερθείς στον εαυτό σου καλά!
6.11.1984