Α
Το όνομά σου-η σίγουρη ευωδιά θυμαριού
Που ανατινάζει την όσφρηση σε γιορτή για μια έκφραση.
Οι αδελφές σου καμπάνες
χτυπάνε στον όρθρο από ροδαλό κομφετί
σύννεφο και σερπαντίνες ουράνιων τόξων.
Β
Μια γουλιά κρασί- μια γουλιά αίσθηση.
Σ’ αγαπώ όταν κοιμίζω τον κόσμο μέσα στην αγκαλιά των στίχων μου.
Σαν ένα δικό μας παιδί που θ’ αδιαφορήσει στο μέλλον για μένα.
-Όπως μου αξίζει!
Αυλίδα 15/8/82
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου