Κωμωδίες που γράφονται στα πρόθυρα μόλις μιας τραγωδίας..
(όσοι καταλαβαίνουν από το θνητό μπορούν αλήθεια να κοιτάζουν
ψηλά..)
αέναα στροβιλίζονται όλα· -οι άνεμοι
είναι μια ακατάλυτη αυτοκρατορία, οι λεύκες
θροΐζουν με τα καθαρά τους φυλλώματα, τα γεράκια
τσιρίζουνε· και μια βροχή αγία θυμίζει
τον Δία που αδιάκριτα τα πάντα γονιμοποιεί
και πάλι.
Έξω απ’ τον κήπο με τις ανθισμένες τριανταφυλιές ένας μικρός
μ’ ένα ποδήλατο που παίζει. Οι χαρές
στην καρδιά του χωράνε.
Είναι της τύχης ο επιλεγμένος.
Αυτά που μάθαμε τίποτα ήταν:- χρησμός
αξεδιάλυτος· - εκεί
που γέρνει η ζωή να γίνει
ανέμελη πεταλουδίτσα.
Και το σκοτεινό μέρος των λόγων, κάτι
και μόλις πριν γίνουν τα πράγματα μοιραία και τα λάθη
μοιράσουν τον πόνο τους, -γιατί
υπομένει τα πάντα αυτό το σαρκίο, αντέχει
που δεν φαντάζεσαι μπορεί να πονά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου