37.
Να το πω αλλιώς: δύσκολη έγινε ανυπόφορα η ζωή·
Ξεφτισμένες οι ιδέες μας.
Τι να λέμε;
Οι λογοτεχνίες χωρούν
Μόνο στον χώρο του κρανίου.
Για τον βιοπορισμό
Χρειάζεται γλυκό ψωμάκι
Που αλήθεια πίκρανε κι αυτό.
Και που φτιάχνουμε λόγια, είναι μια τέχνη περιττή
-Καλύτερα να ήξερα από χειροβομβίδες-
Αλήθεια πόσο αίμα πρέπει να χυθεί για να μπορέσει
Το άλλο αίμα ήσυχα να ζει;
Ποτέ δεν βρήκα από πού μια θλίψη
Ακουμπά στον ουρανό
Και όσα λόγια έκανα είχαν μία απόχρωση του αοράτου.
Αλλά το υποπτευόμουνα, ήμουνα σίγουρος γι’ αυτό:
Οι άνθρωποι στο βάθος τους θα περιέχουνε λουλούδια
Φτάνει να τους φερθεί καλά ο κηπουρός!
20.7.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου