Αυτό το ενορχηστρωμένο επεισόδιο του ποιήματος

Αυτό το ενορχηστρωμένο επεισόδιο του ποιήματος στο μυαλό μου
κάνει ξεκάθαρα τα πράγματα. Σε λίγο
ξημερώνει. Αγρύπνησα

όλη τη νύχτα διαβάζοντας. Τώρα
σημειώνω τις σκέψεις πριν πάψουν
να είναι οι σκέψεις..

Όταν ικανοποιηθούν οι ανάγκες των λουλουδιών δεν θα ανήκουν πια παρά στον εαυτό τους οι ιδέες
που τώρα γράφονται γαλάζιες μες την σημασία του τίποτα.

Τα μάτια μου
εκπαιδεύουν τον νου μου: αυτόν
τον αδέσποτα σκύλο που γαυγίζει ολοένα
πάνω από την μέρα που έρχεται. Οι επιθυμίες μου
βοσκάνε χορτάρι, είναι
σαν τρυφερές φοραδούλες που
ποτέ δεν καβαλικεύονται. Νομίζω

κανείς δεν θα με μάθει όσο αυτή η κάμαρα με ξέρει..
Είμαι ένας ιδιότροπος άνθρωπος που σφυρίζει
αδιάφορα, λυπημένα. Κι όλη
ετούτη η εκμυστήρευση δεν έχει νόημα αν δεν μπορέσει
η αγρύπνια μου να χωρέσει σ’ ένα άγουρο ποίημα..