ΑΝΕΜΟΣ

ΑΝΕΜΟΣ



Άνεμος με απόηχο ρημάζει αυτές
Τις νοσταλγίες που έχω

Με πάθος η σχεδόν τρελός στο άκουσμα
Τόσων φρικτών καιρών που με πονάνε.
Στα χείλη η λέξη άγουρη θεέ μου
Θόλωνα και έφερνα στροφές ζεϊμπέκη
Μες στον ρυθμό ρεμπέτικου για να ξεδώσω.
Το σκαρί του κορμιού ρημάζονταν
Σιγά- σιγά.
Κείνο που γερνούσε στην όψη έμενε κρυφό.
Σε υπόγεια ταβερνάκια
Με τον κάπελα του κεφιού-
Εφηβεία χωρίς κόκαλο, μαλακιά αδιαμόρφωτη
Που γινόταν τραγούδι
Και αγωνία για το μεροκάματο που
Λείπει.

Η ζωή μαστορικά πολιορκεί…



31.7.1983
Ζούμπερι