Έτσι όπως κι η θάλασσα γίνεται μελάνι

43.

Έτσι όπως κι η θάλασσα γίνεται μελάνι
Σιγά σιγά
Ένας θεός αναδύεται τρομερός
Καθίζει πάνω
Στα πέρα βράχια
Ενός νησιού
Μισοβουλιαγμένου.

Ωραία που ο Ευπαλίνος τα υπολόγισε!
Έτσι και στην ψυχή από τις δύο της μεριές εισβάλεις
Με σεβασμό στα ηθικά της περιβόλια.
Και καταδύεσαι αλήθεια φοβισμένος που η μοίρα θέλει άλλα
Και άλλα τελικά εσύ.
Ικέτη των σκληρόκαρδων θεών σου!

Το αίμα κατά βάθος είναι σαν αγρίμι-
Πάντα βαθαίνει ο ήχος του-
Συλλαβίζει εκδίκηση
(κοίτα στις τραγωδίες)
Περισσέψαν οι ύβρεις μα
Ο Ορέστης θα παραφυλά.

Το αίμα είναι μια επίδειξη της έκρηξης,
Είναι βαριά η ροή του,
Μοιράζεται τον θάνατο και την ζωή,
Ατάραχα.
Αιώνια.

Η θάλασσα απλώνει μες το απόγεμα,
Η ιστορία της μακραίνει.

Δεν ακούς την καρδιά σου παρά από της νύχτας την μεριά

Τότε που είναι πιο ξεκάθαρη η άποψη η άλλη…

Ιούλιος 2008