3.
Όπως σβήνει η μέρα και αληθινά αντέχει ακόμα η ψυχή...
Δεν μου λέει τίποτα το άστρο που πέφτει γυρεύοντας
Την τελευταία χάρη μιας ευχής.
Κρατώ την νύχτα απ’ το φαρδύ της μανίκι.
Έχω δει τον θεό!
Στης μαργαρίτας τα προσευχητάρια!
Ο πιο λεβέντης άνεμος
ξιφομαχεί με έναν θηλυκό εαυτό του.
Εσύ λυτρώνεσαι με λέξεις που είναι πιο σημαντικές
Μέσα στο νύχτιο ποίημα!
28.6.2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου