ΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

ΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ


Έπρεπε τα μεσάνυχτα μ’ αυτή την φωνή
Απλωμένη στον ύπνο
Να ζήσουν τα όνειρα:
Το αλλαξόρυθμο φεγγάρι μελωδούσε·
Ο άγγελος που παλινόστησε στα σύννεφα
Γδυτός και ολόλευκος
Στην αίθρια νύχτα.
Έζησε η απλή του σκέψη..
Όλη η υπόθεση του βιολιού έλαμψε
Στη ξαφνική μουσική του-

Τότε είδα την όραση ν’ ανοίγει την βεντάλια της
Να έχει οράματα..
Υπάκουα έτριξε η πόρτα και αυτά που είχα ξεχάσει ήρθαν να με βρούν:
Ο κήπος μου φύλακας της άνοιξης
Το λιανό σώμα του βασιλικού μυρίζοντας
Και η νύχτα
Μεγάλη αναχωρήτρα, γιάτρισσα
Του καημού…


8.6.1983
Ζούμπερι