...αποχρώντος λόγου...
Δεν είναι ποίηση αυτό, είναι ο καημός μου…
20 Νοεμβρίου 2009
Τι φορτία κουβαλάς
142.
Τι φορτία κουβαλάς, τι κόπους αθροίζεις; Για μία ακόμη ανεξαργύρωτη αναπνοή.. Πόσο θα σε φτάσει αυτή η ψυχή να την τρέχεις; Στο τέλος είναι σαν δώρο άδωρο κι αυτό το καταφύγιο στις λέξεις - αφού σε βυθίζει σ’ ένα ανυπεράσπιστο μηδέν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου