Τιμωρηθείτε οι άνεμοι..
Οι ρίζες της φωνής που απλώνει και γίνεται
οικουμενικό το τραγούδι..
Τα μαλλιά της μέρας λυτά μες το ευλογημένο αίθριο φως..
Ο ρυθμός μιας υγείας που τον διαβάζεις και στην μουσική του ξανθού πρωινού..
Η σχεδόν ορατή ψυχή των αθώων
που ψάλλει τα νικητήρια σε μια Παναγία του όρθρου..
Τα ζώα πιο ανυπεράσπιστα κι από σκέψη σου-
σταλίζουν κάτω απ’ τον μεγάλο ίσκιο του οξύμωρου πλάτανου-
και σηκώνουν την σκόνη μπουχός
πάνω απ’ την δορά ενός φλεγόμενου αιώνα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου