Η ζωή δηλώνει υποτέλεια στον χρόνο, η ζωή
είναι ένας φωτεινός επίλογος που σκοτεινιάζει κάποτε,
αφήνοντας να φανεί ο αδύναμος χαρακτήρας της.
Η νύχτα είναι σιγανή, από-
τελεσματική- σαν φίδι
που συσπειρώνεται.
Τα μάτια σου
μάτια ενός ανυπεράσπιστου ζώου, ενός άκακου κουταβιού
που νομιμοφροσύνη αθωότητας ζητάει..
Αλλά πώς πέφτει πάνω σου ο καιρός; Πώς γερνάει το αίμα; Πώς γίνεται η μέρα μια ανάμνησης ουσία;
(Ούτε φιλοσοφώ ούτε και έχω την διάθεση..)
Είμαι αποταμιεύοντας λέξεων ιοβόλα άνθη
που τα μυρίσεις ναρκώνεσαι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου