Ιδού η Ρόδος!

102.

Η καμπάνα γεννιέται στον άνεμο. Ο ήχος της
κρουστός στραφταλίζει.

Πάει μακριά- όπου η αλληλεγγύη
των λουλουδιών που σφύζουν
από ζωή ξεκλειδώνει αυλόπορτες.
Επιγραμματικά το ένα γίνεται δύο:

Δύο καρδιές, δυο θάλασσες
Ένα ρήμα πελάγους: ‘’πλέω’’ ‘η ‘’ταξιδεύω..’’
με πρίμο άνεμο..

Η σκέψη
διορθώνει
τα πεπραγμένα της.
Επινοεί μία θρησκεία των γιασεμιών.
Τραγούδια λυρικά
ανοίγουν διάπλατα παράθυρα:

Ιδού η Ρόδος!