27.
Αδειάζει η φωνή από μέσα μου όπως από μία αρχαία υδρία το ύδωρ εξ-άπτεται
μετά
χυνόμενο επί της γης.
(Όχι δεν είναι λογοπαίγνιο- προσπάθησε να καταλάβεις..)
Ωστόσο πάλι πληρούμαι
ενός φωτός την αποκαλυπτική υγρασία.
Και έτσι, νοτισμένος, γυμνός
παραδομένος στο πλάσμα που είμαι
δεν θα με πάρει ούτε κι ο θάνατος
πλήρως κενό..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου