55.
Το στήθος των πουλιών ηχείο ευφάνταστο
απλώνει νότες πρωινές στον πράο αέρα.
Σπίτι του κόσμου, καταφύγιο της καρδιάς-
παντού η ποίηση ίδια θα είναι.
Και το μυαλό ίδια θα ερμηνεύει γύρω του τα πράγματα
καθώς να τα σπουδάζει ξέρει με ανθρώπινη αισιοδοξία.
Περνούν οι άνθρωποι και πάνε.
Την ώρα που τους συναντάς έχει η συνάντηση τελειώσει-
Καθένας βιάζεται μες την ψυχή του να κρυφτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου