(Όταν τελείωσε του φεγγαριού η βάρδια..)

125.

Όταν τελείωσε του φεγγαριού η βάρδια
Πίσω απ’ τον φράχτη, τον σωρό
Τις πέτρες που γυαλοκοπάνε-

Βλέπω την θάλασσα σαν μακρινή
Γαλήνια προσευχή.

Ένα ποτάμι αδειάζει την αξία του μες την ποδιά της.

Κρίμα στο νερό που έτρεξε αιώνες
Κι ακόμη συλλαβίζει τα ιερά του λόγια!

Στο απόγεμα η μουσική του ήλιου φθίνει...