48.
Βρέχει μες τα ποιητικά τοπία μου
Αφήνει μαγικές δροσοσταγόνες
Επάνω στα κλαδιά, επάνω
Στην καρδιά μου.
Τώρα να ζεις σαν πολλαπλασιάζοντας εντός σου κάθε άνοιξη!
Εφάπτονται επάνω στην σκληρότητα
τα δυτικά προάστια.
Είσαι ένας φίλος άλλου οράματος….Οι μέρες πέφτουν
Μες τα χρόνια
Αθροιστικά-
Στοιβάζονται
Σαν περασμένο τίποτα..
Όλα είναι εγκλήματα σε άλλη γειτονιά..
Εγώ επιμένω στο ανεξαργύρωτο
Ηθικό δεδομένο!
Τι πιο όμορφο και υπέροχο από το να βρέχει πάνω στις ποιητικές λέξεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρίως όταν εκείνη τη στιγμή τις αποτυπώνουμε κάπου.
Παίρνουν δροσιά και άχνα φθινοπωρινή.
Καλημέρα Στρατή